Łupież pstry – gdy grzyb atakuje…

Łupież pstry (pityriasis versicolor) to choroba skóry, którą wywołują drożdże z gatunku Pityrosporum ovale, które na zdrowej skórze nie wywołują żadnej dolegliwości.

Łupież pstry dotyczy przede wszystkim dorosłych mężczyzn. Rzadko występuje na skórze dziecka. Niestety trudno chorobę raz a dobrze wyleczyć, bo zmiany mają tendencję do nawrotów i wymagają często konsekwentnego, długiego leczenia.

Ponadto dobrą wiadomością nie jest również to, że chorobą łatwo się zarazić, dlatego tak ważna jest profilaktyka. Szacuje się, że jedna osoba na 100 w Wielkiej Brytanii ma łupież pstry.

Łupież pstry przyczyny

Łupież pstry to choroba skóry wywołana przez grzyby. Źródłem zakażenia mogą być szczoteczki do zębów, grzebienie, korzystanie z tych samych wanien, kąpielisk, nieodkażonych łóżek w solarium.
Czynnikami, które sprzyjają wystąpieniu zmian, są: wysoka temperatura, pocenie się, noszenie nieprzewiewnej odzieży, otyłość i łojotok.
Łupież pstry nie jest dziedziczny.

Łupież pstry objawy

Łupież pstry to żółtobrunatne lub różowobrunatne zmiany na skórze, najczęściej koncentrują się w okolicy karku, plecach, klatce piersiowej, dekolcie. Rzadko zmiany występują na twarzy i na owłosionej skórze głowy. Niekiedy mogą się rozprzestrzenić na brzuch, uda i plecy.

Często pojedyncze krostki zlewają się w większe obszary, są swędzące. Z czasem czerwone zmiany stają się jasne i wyraźnie odznaczają się na skórze.

Jak sprawdzić, czy mamy do czynienia z łupieżem pstrym? Wystarczy posmarować zmiany jodyną. Jeśli zmiany staną się bardziej widoczne – mamy pewność. Poza tym zmiany dotknięte łupieżem pstrym nigdy się nie opalają. Czasami do diagnozy potrzebna jest biopsja skóry.

Czasami wskazane są maści z antybiotykiem oraz kortykosteroidem, które można nakładać maksymalnie przez siedem dni, po czym trzeba zrobić przerwę.
Czynnikiem predysponującym do choroby jest osobnicza podatność skóry, a także nastoletni wiek. Łupież pstry najczęściej występuje u ludzi młodych.

Łupież pstry leczenie

Leczenie łupieżu pstrego jest długie i trudne.

Łupież pstry należy leczyć lekami przeciwgrzybicznymi. Kluczowe są maści i kremy, które posiadają substancje czynne o udowodnionym działaniu takie, jak: klotrimazol i ketokonazol (popularny Nizoral). Sprawdzają się również mydła i szampony mające w składzie siarczek selenu.
Wystarczy rozcieńczyć szampon z siarczkiem selenu w proporcji 50:50 , nałożyć na skórę i pozostawić do wyschnięcia, następnie spłukać. Niestety po szamponach skóra może być podrażniona. Może też pojawić się uczucie pieczenia.
Lekarz może również przepisać przeciwgrzybiczne tabletki. Skutki uboczne stosowania tych tabletek należą do rzadkości, choć trzeba się liczyć, że wystąpią nudności, bóle brzucha, wysypka.

Łupież pstry leczenie domowe

Leczenie łupieżu pstrego niestety jest czasochłonne. Zazwyczaj trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy zanim wszystkie objawy znikną. Bywa tez tak, że leczenie trzeba powtórzyć, bo zmiany mają tendencję do nawracania.

Zmiany mają tendencję do nawrotów zwłaszcza w okresie wakacyjnym, latem. Można im zapobiec, regularnie w tym czasie stosując szampony przeciwłupieżowe. Na szczęście łupież pstry nie pozostawia blizn.

Warto zapobiegać łupieżowi pstremu:

• nosząc przewiewną odzież latem,
• dbając o higienę,
• używając klapek na basenie,
• nie dzieląc się ręcznikami, szczotkami i innymi akcesoriami higienicznymi,
• wybierając sprawdzone salony fryzjerskie i centra urody.

Łupież pstry czy bielactwo

Łupież pstry może być mylony z bielactwem – chorobą o całkiem innym źródle, jakim są problemy autoimmunologiczne.

Jak odróżnić te dwie choroby?
Bielactwo zazwyczaj rozwija się symetrycznie po obu stronach ciała. Zazwyczaj nie dochodzi również do łuszczenia. W przypadku łupieżu skóra ma tymczasem nieregularną strukturę. Poza tym różnice tkwią w umiejscowieniu zmian – bielactwo zazwyczaj dotyczy skóry wokół ust, oczu, pachwin, pach. Łupież pstry z kolei zazwyczaj pojawia się na piersiach, brzuchu, plecach i ramionach.